Posty będą może nudne, szczegółowe, pamiętnikowe. Są one też dla mnie bym nie zapomniała niektórych rzeczy/wydarzeń/szczegółów przez ten czas co działo się w czasie mojego pobytu.
25-26.08.2012
Wyruszyłam z Balic zostawiając za sobą szcześliwego i dumnego ojca i płaczącą matkę. Pierwsze zetknięcie z kulturą indyjską miałam w samolocie z Monachium do Delhi. Miejsce koło mnie zajmował Hindus w średnim wieku. Przed startem okazało się, że jest dużo wolnych miejsc, więc przeniósł się na siedzenie troszkę dalej "to give us both a bit of space''. W pewnym momencie zauważyłam, że usiadł w pozycji kwiatu lotosa i zaczął medytację. Zamknął oczy. Po chwili usłyszałam głośne oddechy. Pan oddychał nosowo, tak jak zalecają na zajęciach yogi:D Szczerze mówiąc, byłam zachwycowana widząc to. Potem pan zmienił pozycję rąk, dotykając jedną dłonią miejsca między brwiami, tam gdzie znajduje się czakram trzeciego oka.
Oczywiście już od początku chciałam spróbować 'tego co indyjskie', więc gdy stewardessa zapytala mnie czy chcę "western dish or indian dish" nie mogłam się oprzeć i wybrałam Indian dish. I wtedy napotkałam pierwszy problem. Jak mam to jeść ? Zdjęcie poniżej ukazuję to co otrzymałam. Z lewej od góry: gęste mleko z jakby włóknami, rodzynkami i migdałami. Śmietana, trochę kwaskowata, z ogórkiem. Sałata z cytryną. Ciepłe danie składało się z soczewicy, ryżu, sosu, szpinaku z serem i znów rodzynek! Do tego bułeczka, masło, sos tysiąca wysp i uwaga ! Piklowane mango ! Tak dziwnego smaku w życiu nie miałam w ustach. Indyjskie przyprawy są niemożliwe. Obserwując pasażerów obok mnie skonsumowałam danie mieszając wszystko z wszystkim. Słodkie z kwaśnym, z gorzkim i słonym. Wrażenie: pycha! Oby tak dalej.
Kolejny lot już z Delhi do Chandigarhu trwał z godzinkę. Nie czekałam długo na walizkę ani na osobę, która miała mnie odebrać. (Zadziwiające, bo percepcja czasu przez Hindusów jest totalnie inna. Tu istnieje 'time felxibility'). Gdy wyszłam poza część bagażową i stanęłam koło wyjścia zobaczyłam Hindusa w turbanie machającego do mnie. Był to Jaskirat, u którego miałam spędzić pierwszą noc. Świetnie mówi po angielsku, jest zabawny, słodki i uroczy. Zabrał mnie do swojego domu, w którym mieszka z mamą, która okazała się być bardzo towarzyską i gadatliwą osobą. Jaskirat zaproponował mi śniadanie. Były to placki, które rwie się, składa w 'łyżeczkę' i nią nabiera curry. Oczywiście wszystko je się rękoma. U niego też po raz pierwszy spróbowałam herbaty z mlekiem. GE-NIA-LNA ! Herbata sypka wsypywana do gotującej się wody. Potem dodaje się mleka, znów ma zabulgotać. Na koniec Jaskirat dodał zielony kardamon, który nadał herbacie cudowny smak. Muszę się nauczyć to robić, bo nie przeżyję bez tej niej w Polsce.
Łazienka to było wyzwanie. Toaleta była, papier toaletowy też. Ale wanny czy porządnego prysznica brak. Kurki z wodą i wiadro. Gdy spytałam jak się mam umyć dostałam odpowiedź "just pour the water into the bucket and wash yourself". Ok, nie ma problemu, zimna woda była dla mnie tak cudowna, że wszystko mi pasowało. Okazało się też, że będę nocować na jednym łóżku z mamą Jaskirata. Na szczęście łóżko pokaźne, a jego mama nie kopała w nocy;)
Zostałam obudzona szturchnięciem przez mamę Jaskirata ok. 7.20, ponieważ musiał on podrzucić mnie do Interns House przed rozpoczęciem swoich zajęć. Niestety wakacje się u nich skończyły. Na śniadanie zrobił mi tosty z herbatą <3
Gdy przybyłam do IH okazało się, że większość jeszcze śpi. Dom składa się z dużego pokoju głównego, w którym jest aneks kuchenny i wyjście na balkon. Do tego są jeszcze 3 pokoje i 2 łazienki. W jednym pokoju mieszkają teraz Qua z Wietnamu i Martin z Niemiec, w kolejnym Ilina z Rumunii. Ja mieszkam w ostatnim z Radwą (z Egiptu), którą poznałam już na facebook'u. Co prawda w tym pokoju są rzeczy jakiejś innej dziewczyny, ale jest ona teraz w Jaipur'ze, więc zajęłam jej miejsce. Nie będę kłamać, jest brudno. Łazienka to tragedia, tylko zimna woda, ale przynajmniej kurki prysznicowe. Jestem zadowolona, nie spodziewałam się niczego lepszego. Najważniejsze, że ludzie są spoko.
Pogoda piękna. Gorąco i słonecznie. Czasem pada, ale to nie przynosi poprawy. Tylko robi sie błoto na drogach. Prawda jest taka, że ledwo ruszysz się z klimatyzowanego miejsca i już się pocisz. Po kilku metrach leje się z Ciebie. A to widok z balkoniku w naszym pokoju.
Prawdą jest to co mówi się o krowach. Stoją sobie na poboczach, leżą na jakiejś trawce. A gdy wejdą na drogę, należy ustąpić im miejsca. Byłam świadkiem sytuacji, w której Hindus zatrzymał samochód koło takiej krowy, dał jej jedzenie i pojechał dalej.
Tego dnia odwiedziłam po raz pierwszy inny Intern House - Swastik Vihar. Swastyka przez większość ludzi kojarzona z nazizmem/faszyzmem jest tak naprawde symbolem boga i można ją spotkać w wielu miejscach. W Swastik poznałam nowych ludzi, których imiona już wypadły mi z głowy '-.-
28.08.2012
Dziś razem z Radwą miałyśmy spotkać się z naszym coachem Saurabh'em, żeby zakupić sim kartę z hinduskim numerem. Mieszkamy z dala od centrum Chandigarhu, praktycznie na obrzeżach, więc żebys się tam dostać należy wziąć tuk tuk albo busa. Wzięłyśmy tuk tuk, pytamy "Sector nine-teen, post office", facet kiwnał głową, no to spoko. Potargowałyśmy cenę i wsiadłyśmy.
Jedziemy, facet kluczy, kluczy i widzimy, że ma problemy. Pyta innych o drogę. W końcu pokazuje poczte i staje. Ok, no to wysiadamy. Saurabh'a jeszcze nie ma. Idziemy po picie. Badam drink ! O tak, badam to po hindusku migdały a sam napój to mleko, cukier, płatki migdałów, kardamon i szafran. Niebo! W pewnej chwili zauważyłam, że na poczcie jest napis "Sector 9-C". No ładnie, próbujemy pytać ludzi jak dojść do 19, nie wszyscy wiedzą o co chodzi i pokazują na miejsce, w którym jesteśmy. Hindusom należy mówić inaczej, nie 'nineteen' ale 'one nine'. W końcu dotarłyśmy na miejsce. Saurabh też przybył niedawno. Po zakupieniu karty i próbie zainstalowania jej w moim telefonie okazało się, że nie działa. Telefon obsługuje tylko karty gsm, a indyjska jest inna.
Po załatwieniu sprawy postanowiłyśmy wracać. Najlepiej nie brać tuk tuka z ulicy, więc ruszyłyśmy na poszukiwanie 'tuk tuk station'. Przez długi czas szłyśmy za Sikhem w średnim wieku, który miał przypięta do spodni małą szabelkę. Czekając na przejście na drugą stronę pan zapytał nas gdzie idziemy i powiedział, żebyśmy szły z nim, bo lepiej wziąć busa a on idzie w tamtym kierunku. Ruszyłyśmy z nim, Radwa nie była przekonana, ale trudno. Przeszliśmy ładny kawałek i nic, lekki niepokój, ale idziemy. Dotarlismy na stacje i razem z panem wsiadlysmy do busa. Bylo ciasno i duszno. Dojechalismy na kolejną stacje. Wtedy pan powiedział, że już dalej z nami nie pojedzie, ale wskazal autobus, który powinien byc odpowiedni. Pytamy kierowce "patiala road ? swastik vihar ?', niezrozumienie w oczach. Hmm, dobra. Szukamy dalej. W końcu zaczepiłyśmy parę, która wygladała bardziej "nowocześnie'. Chłopak wskazał nam droge do tego samego autobusu, do którego zaprowadził nas wcześniej pan Sikh. Wytłumaczył wszystko kierowcy i poradził nam wsiąść na sam początek busa.
Południem wybraliśmy się do ZOO. Celem było zobaczenie tygrysów bengalskich. Niestety, albo sie ukryły albo w ogóle ich nie ma. Zobaczyliśmy za to niedzwiedzie, słonie i zebry. Wybraliśmy się również na safari. Yhym, wsiedliśmy do busika, wokoło pawie, rośliny, sucho. Ooo, lew. Leży sobie na ścieżce. Wszyscy za komórki, aparaty. Podjeżdzamy tuż koło niego, oj się zdenerwował. Zaczął skakać na busika pokazując kły. No to cała naprzód uciekamy, a lew za nami. Potem dał nam spokój. Pawie, dalej pawie. I wyjeżdzamy. Koniec. WTF ? Tylko jeden lew i pawie. Piękne safari, extra płatne.
Wieczorem udaliśmy się znów do Swastik Vihar, żeby poznać ludzi, którzy wrócili właśnie z Jaipu'ru i Kaszmiru oraz skorzystać z ich dobrodziejstw - internetu. Na miejscu poznałyśmy ogromną ilość ludzi, nie jestem już w stanie przypomnieć sobie wszystkich imion, bo twarze pamiętam. Marius z Austrii, Basma z Egiptu, Maryna z Ukrainy, 2 dziewczyny z Indonesii i chyba z 5-6 chłopaków z Egiptu. Mamy już kilka planów na podróże, ale wszystki jest na razie chaotyczne jako, że każdy ma swoją, 'lepszą' wizję.
W domu mieszka z nami teraz jeszcze jedna dziewczyna, Lana z Egiptu.
